پس صد تومان را بده

شخصى مى خواست ظريفى را دست بيندازد. به او گفت: اگر مطلبى

بگويى كه مورد تاييد من نباشد, صد تومان به تو مى دهم. و اگر نتوانى

بايد صد تومان بدهى. ظريف گفت: قبول. روزى غلام من فرار كرد و من

هر

چه گشتم نتوانستم او را بيابم. براى رفع تشنگى هنداونه اى خريدم. چون

آن را پاره كردم غلام خود را در ميان آن ديدم. شخص گفت: خوب اين كه

حرف راستى است! ظريف گفت: يكبار پشت اسب من زخمى شد, آن را

با تخمهاى سبزيجات معالجه كردم. از آن به بعد هر ساله مقدار زيادى

سبزى بر پشت اسبم مى روييد. مرد گفت: اين را هم قبول دارم. راست

گفتى. ظريف ديد كار دارد بيخ پيدا مى كند مكثى كرد و گفت: ميدانى,

پدر خدا بيامرز تو وقتى از دنيا رفت پنج هزار تومان به من بدهكار بود.

مرد با دستپاچگى گفت: دروغ مى گويى! ظريف گفت: پس صد تومان را بده!