در آن لحظه

در آن لحظه

در آن لحظه که من از پنجره بيرون نگا کردم

کلاغي روي بام خانه ي همسايه ي ما بود

و بر چيزي ، نميدانم چه ، شايد تکه استخواني

دمادم تق و تق منقار مي زد باز

و نزديکش کلاغي روي آنتن قار مي زد باز

نمي دانم چرا ، شايد براي آنکه اين دنيا بخيل است

و تنها مي خورد هر کس که دارد

در آن لحظه از آن آنتن چه امواجي گذر مي کرد

که در آن موجها شايد يکي نطقي در اين معني که شيريرن است غم

شيرين تر از شهد و شکر مي کرد

نمي دانم چرا ، شايد براي آنکه اين دنيا عجيب است

شلوغ است

دروغ است و غريب است

و در آن موجها شايد در آن لحظه جواني هم

براي دوستداران صداي پير مردي تار مي زد باز

نمي دانم چرا ، شايد براي آنکه اين دنيا پر است از ساز و از آواز

و بسياري صداهايي که دارد تار وپودي گرم

و نرم

و بسياري که بي شرم

در آن لحظه گمان کردم يکي هم داشت خود را دار مي زد باز

نمي دانم چرا شايد براي آنکه اين دنيا کشنده ست

دد است

درنده است

بد است

زننده ست

و بيش از اين همه اسباب خنده ست

در آن لحظه يکي ميوه فروش دوره گرد بد صدا هم

دمادم ميوه ي پوسيده اش را جار مي زد باز

نمي دانم چرا ، شايد براي آنکه اين دنيا بزرگ است

و دور است

و کور است

در آن لحظه که مي پژمرد و مي رفت

و لختي عمر جاويدان هستي را

بغارت با شنتابي اشنا مي برد و مي رفت

در آن پرشور لحظه

دل من با چه اصراري تو را خواست

و مي دانم چرا خواست

و مي دانم که پوچ هستي و اين لحظه هاي پژمرنده

که نامش عمر و دنياست

اگر باشي تو با من ، خوب و جاويدان و زيباست

اخوان ثالث