sms های اسفند90
گلهای بهشت سایبانت
یک دسته ستاره ارمغانت
یک باغ از گلهای نرگس
تقدیم وجود مهربانت
فدایت ای گل زیبای هستی
نمی دانم کجا بی من نشستی
قشنگی های دنیایم تو هستی
یگانه گنج فردایم تو هستی
شعله گشتم از فراغت سوختم در انتظارت
هرگز از یادم نرفتی من فدای روی ماهت
چه کنم دست خودم نیست که یادت نکنم
خواستی گل نشوی تا به تو عادت نکنم
من در میان عاشقان آشفته ام
عاشق عشقی جاودانه ام
چه زیبا است این عشق
با او در خلوتم جا مانده ام
بعضیا از خنده سیرن
بعضیا از غم میمیرن
بعضیا از بس عزیزن
هرگز از دلها نمیرن
عشق یعنی دستهایم مال تو
چشم های خسته ام دنبال تو
عشق یعنی ما گرفتار همیم
دوستدار هم وفادار همیم
یا رب دل دوستان ، پر از غم نکنی
از تیر قضا قامتشان خم نکنی
ای چرخ ، تو را به حق قرآن سوگند
یک مو ز سر رفیق من کم نکنی
تا زمین در گردش و تا آسمان در چرخش است
یاد یاران چون شما بر قلب ما آرامش است
گرچه از فاصله ی ماه ز من دورتری
ولی انگاه همین جا و همین دور و بری
ماه می تابد و انگار تویی می خندی
باد می آید و انگار تویی می گذری
میدونی که بی تو می میرم
تو زندون دلت اسیرم
دیگه نگیر برام بهونه
دوست دارم عاشقونه
من از طرح نگاه تو امید مبهمی دارم
نگاهت را نگیر از من که با آن عالمی دارم
اگر دورم ز دیدارت دلیل بی وفایی نیست
وفا آن است که نامت را نهانی زیر لب دارم
یک سبد دعای خوشبختی مال تو
دست من بود می گفتم همه دنیا مال تو
تا ابد یاد عزیزان ز دل و جان نرود
جان اگر رفت ولی خاطر خوبان نرود
نوشتم حرف دلم تا تو بخوانی
که چون دورم ز تو دردم بدانی
به غیر از تو کسی را دوست ندارم
بمیرم گر مرا از خودت برانی
نبری گمان که شاید ز دلم تو رفته باشی
تو عزیز دل مایی هر کجا نشسته باشی
اگر من شاعرم شعر تو هستی
اگر من عاشقم عشقم تو هستی
تو را انگار یک جا دیده بودم
میان خواب و رویا دیده بودم
نگاهت همچو شبنم آشنا بود
گمانم بین گلها دیده بودم
رسم ما آوارگان ترک وفای دوست نیست
رسم ما دریا دلان خشکیدن احساس نیست
ما محبت را به نام دوست ارزان می کنیم
تا صداقت زنده است ما هم رفاقت می کنیم
جایگاه همیشگی تو در قلب منه، البته اگه صدف قلبم لایق مروارید وجودت باشه .
دلت آبی تر از دریا عزیزم
به کامت گردش دنیا عزیزم
الهی دائما چون گل بخندی
بهارانت خوش و زیبا عزیزم
زندگی با تو چه زیباست نمیدانی تو
دل من غرق تمناست نمیدانی تو
شوق دیدار تو در باغ دلم میشکفد
دل من منتظر توست نمیدانی تو
یاد بادا که دلم مشتاق دیدار تو بود
روز و شب در طلب و هر لحظه بیدار تو بود
دیدگانم را چه دانی که دگر سویی نیست
به فدایت ، که آن هم گرفتار تو بود
خوب است و قشنگ اینکه دلگیر شویم
در دام دل شکسته زنجیر شویم
ای عشق همیشه از خدا میخواهم
که کنار من باشی به پای هم پیر شویم
وقتی که وفا قصه ی برف به تابستان است و محبت گل نایابیست، به چه کسی باید گفت : با تو خوشبخت ترین انسانم ؟
در میان همگان گشتم و عاشق نشدم
تو چه کردی که تو را دیدم و دیوانه شدم
