منزلي در دوردست

منزلي در دوردست

منزلي در دوردستي هست بي شک هر مسافر را

اينچنين دانسته بودم ، وين چنين دانم

ليک

اي ندانم چون و چند ! اي دور

تو بسا کاراسته باشي به آييني که دلخواه ست

دانم اين که بايدم سوي تو آمد ، ليک

کاش اين را نيز مي دانستم ، اي نشناخته منزل

که از اين بيغوله تا آنجا کدامين راه

يا کدام است آن که بيراه ست

اي برايم ، نه برايم ساخته منزل

نيز مي دانستم اين را ، کاش

که به سوي تو چها مي بايدم آورد

دانم اي دور عزيز ! اين نيک مي داني

من پياده ي ناتوان تو دور و ديگر وقت بيگاه ست

کاش مي دانستم اين را نيز

که براي من تو در آنجا چها داري

گاه کز شور و طرب خاطر شود سرشار

مي توانم ديد

از حريفان نازنيني که تواند جام زد بر جام

تا از آن شادي به او سهمي توان بخشيد ؟

شب که مي آيد چراغي هست ؟

من نمي گويم بهاران ، شاخه اي گل در يکي گلدان

يا چو ابر اندهان باريد ، دل شد تيره و لبريز

ز آشنايي غمگسار آنجا سراغي هست ؟

مهدي اخوان ثالث