خطبه ي نهج البلاغه در پرهيز از عيب جويي
مسابقه روزانه – 1 تير
كدام خطبه ي نهج البلاغه در پرهيز از عيب جويي ايراد گرديده است؟
خطبه 162
خطبه 184
خطبه 140
خطبه 237
خطبه 140
پرهيز دادن از غيبت و بدگويي
به كساني كه گناه ندارند، و از سلامت دين برخوردارند، رواست كه به گناهكاران ترحّم كنند، و شكر اين نعمت گزارند، كه شكرگزاري، آنان را از عيب جويي ديگران باز دارد، چرا و چگونه آن عيب جو، عيب برادر خويش گويد و او را به بلايي كه گرفتار است سرزنش ميكند آيا به خاطر ندارد كه خدا چگونه او را بخشيد و گناهان او را پرده پوشي فرمود چگونه ديگري را بر گناهي سرزنش ميكند كه همانند آن را مرتكب شده يا گناه ديگري انجام داده كه از آن بزرگتر است به خدا سوگند اگرچه خدا را در گناهان بزرگ عصيان نكرده و تنها گناه كوچك مرتكب شده باشد، اما جرأت او بر عيب جويي از مردم، خود گناه بزرگتري است.
اي بنده خدا، در گفتن عيب كسي شتاب مكن، شايد خدايش بخشيده باشد، و بر گناهان كوچك خود ايمن مباش، شايد براي آنها كيفر داده شوي پس هر كدام از شما كه به عيب كسي آگاه است، به خاطر آنچه كه از عيب خود ميداند بايد از عيب جويي ديگران خود داري كند، و شكر گزاري از عيوبي كه پاك است، او را مشغول دارد از اينكه ديگران را بيازارد.
