آرش کمانگير

آرش کمانگير

برف مي بارد

برف مي بارد به روي خار و خاراسنگ

کوهها خاموش

دره ها دلتنگ

راه ها چشم انتظار کارواني با صداي زنگ

بر نمي شد گر ز بام کلبه هاي دودي

يا که سوسوي چراغي گر پيامي مان نمي آورد

رد پا ها گر نمي افتاد روي جاده هاي لغزان

ما چه مي کرديم در کولاک دل آشفته دمسرد ؟

آنک آنک کلبه اي روشن

روي تپه روبروي من

در گشودندم

مهرباني ها نمودندم

زود دانستم که دور از داستان خشم برف و سوز

در کنار شعله آتش

سياوش كسرايي